اصولا بین آنچه می توان انجام داد و آنچه انجام می دهیم غالبا شکاف و مرزی وجود دارد . از جمله مواردی که بر تعمیق و وجود این شکاف موثر است عدم توانایی ما یا عدم دارایی ابزار آلات مناسب در رابطه با آنچه باید صورت گیرد می باشد . مقدمه فوق وضعیت برخی از افراد موجود در جهان را نشان می دهد .

"برنامه ریزی و طراحی سیستم برای کاری مساوی با نصف انجام"

نمی دانم که مخاطبین محترم چقدر به این جمله اعتقاد دارند اما برای من  این مفهوم زمینه ساز نگرش خاصی نسبت به مسائل را سبب گردیده است . این نگرش باعث شده که غالبا قبل از هر عملی به بررسی ایجاد نظام و روشهای انجام آن کار بپردازم . که گاهی کاملا موثر و گاهی ناقص می باشد که نیازمند بررسی دوباره است . 

در این رستا بنده در هنگام نگارش پایان نامه خود با توجه به پیش زمینه کاری و مطالعاتی خود برنامه ای را جهت پیشبرد کار طراحی نمودم که پس از طی برهه دریافتم که این برنامه نیازمند تجدید است و باید بروز و واقعی تر گردد .

در این اثنا تصمیم به قاعده سازی و طراحی نظامی برای تسهیل و تکمیل نحوه نگارش نموده که با تاسیس این نظام در طی زمان بعدی با استفاده از آن به طور قابل توجهی پیشرفت در کار خود را مشاهده نمودم . بر این اساس با توجه به هدف این وبلاگ در ترویج آگاهی سعی دارم که این برنامه را برای مخاطبین محترم بازگو نمایم تا شاید شاهد تحول واقعی در نظام علمی این قلمروی سرزمینی باشیم ، اما از آنجا این موضوع بحثی طولانی است ، بنده در چند جلسه اقدام به تکمیل این موضوع می نمایم .

در خبرها رئیس سازمان سنجش آموزش کشور از برنامه های جدید آن نهاد برای کنکور دکتری سال آینده خبر داد . وی بیان نمود که قصد جدا سازی موضوع زبان از آزمون را داشته و بنا دارند که آزمون جامعی  که چند بار در طول سال برگزار می گردد را با موضوعیت زبان برگزار نمایند .

یکی از مباحثی که در دهه اخیر به عنوان موضوعی جدید تحت بررسی و پژوهش محققین حقوق بین الملل جهان مطرح گشته است مساله وحدت یا کثرت حقوق بین الملل می باشد .

کثرت حقوق بین الملل به عنوان یک واقعیت ، موضوعی است که ریشه درگسترش و تعمیق نظام حقوق بین الملل در میان جامعه بین المللی داشته که این کثرت نیز با توجه به مبنای واحد خود یعنی نظام عام حقوق بین الملل  به نوعی وحدت حقوق بین الملل را نیز نمایان می سازد .

بحث وقوع جنگ و کشتار انسانهای غیر در گیر در جنگ و جدال های موضوعی است که به عنوان رویه دائمی در مسائل بین المللی شناخته می شود . این موضوع وقتی حائز اهمیت است که با توجه به ممنوعیت حقوقی وقوع جنگ جز در موارد ماده 51 و 54 ( دفاع مشروع و امنیت دسته جمعی ) بحث وجود حقوق بنیادینی برای مجموعه بشر بدون هیچگونه تبعیض به عنوان یکی از قواعد آمره در حقوق بین الملل مورد پذیرش قرار گرفته است . در این راستا به طرح این  وضعیت در جامعه بین المللی می پردازیم .

مشاهده شی نورانی در آسمان ایران در شب پنج شنبه به نوعی دارای آثار متعدی روانی و اجتماعی قابل لمس برای جامعه بود . آن افرادی که از موضوع آگاه شدند به نوعی با استنباط های غیر علمی و مبتنی بر خیال به مقوله آسمان ریسمان پرداختند و آن دسته که نیز توسط شایعات از موضوع با خبر شدند که نیز به دنبال همان راه طی شده بالا را گرفتند .

براستی در پیدایش حوادث این چنینی آیا بحث علمی توسط فعالان و آگاهان در این عرصه امری مورد نیاز نیست ؟ آیا پاسخگویی به وقایع و حوادث به نوعی وظیفه نهادهای متعدد اطلاع رسانی در کشور نیست ؟

خلا آگاهی در جامعه فعلی موضوعی است که به نوعی دامنگیر تک تک اعضای این جامعه گشته است .